Kolegiata p.w. Św.Marcina w Opatowie

Jeden z najcenniejszych zabytków architektury romańskiej w Polsce. Wybudowana w XII wieku. Dziś nie wiadomo, kto był fundatorem świątyni. Legenda głosi, że w jej budowę mogli być zaangażowani Templariusze. Niewątpliwie jest to jedna z najpiękniejszych świątyń romańskich w Polsce. Warto zwrócić uwagę na unikalne roślinne zdobienia elewacji zewnętrznych. We wnętrzu kolegiaty zachowały się cenne barokowe polichromie przedstawiające wielkie sceny bitewne „ku pokrzepieniu serc”: Psie Pole, Grunwald, Odsiecz Wiedeńska. Podczas zwiedzania Kolegiaty warto przyjrzeć się także  kaplicy grobowej rodu Szydłowieckich  i jednemu z najcenniejszych zabytków polskiej sztuki odlewniczej znanego jako „Lament Opatowski”.

Więcej informacji na stronie: www.kolegiataopatow.sandomierz.opoka.org.pl


Podziemna trasa turystyczna w Opatowie

Jedna z największych atrakcji Opatowa i Ziemi Opatowskiej. Najstarsze detale podziemnej architektury pochodzą z XV wieku. Opatowscy kupcy, podobnie jak mieszkańcy Sandomierza czy Bodzentyna, drążyli pod swoimi kamienicami piwnice. Sprzyjała temu budowa geologiczna tego terenu, czyli występowanie lessu. Z czasem z sieci piwnic i korytarzy rozwinęło się prawdziwe podziemne miasto. Kiedy Opatów zaczął podupadać gospodarczo, głębokie piwnice stawały się bezużyteczne, część z nich zasypano, część pozostała w zapomnieniu.

Żeby zapobiec katastrofom budowlanym, w roku 1971, rozpoczęto prace zabezpieczające. Pozostawiono 46 komór, które połączono z korytarzami, schodami i pochylniami tworząc podziemną trasę turystyczną o długości ponad 400 metrów.


 Brama Warszawska w Opatowie

W dawnych czasach Opatowa broniły cztery bramy: Warszawska, Krakowska, Sandomierska i Lubelska. Do dzisiaj zachowała się jedynie Brama Warszawska, będąca przykładem pięknej renesansowej architektury. Brama została ufundowana przez ówczesnego właściciela miasta, kanclerza wielkiego koronnego króla Zygmunta Starego – Krzysztofa Szydłowieckiego. Zbudowano ją w latach 1520-30 z kamienia na planie kwadratu. Jest to budowla jednokondygnacyjna zwieńczona attyką utrzymywaną w stylu renesansowym. Ponad arkadową bramą wjazdową widnieją dobrze zachowany herb rodziny Szydłowieckich oraz obraz Matki Bożej zawieszony w roku 1922, w rocznicę bitwy warszawskiej.


Baszta w Tudorowie

Niewielka wioska Tudorów, położona nad rzeczką Opatówką słynie z ruin średniowiecznego zamku rycerskiego z XVI w. z których do dzisiaj zachowała się jedynie wieża. Jeśli wierzyć legendzie zamek zbudował angielski rycerz Jan Tudor, którego krewni zasiadali później na angielskim tronie. Miał on być ujęty w jednej z XIV wiecznych bitew z Krzyżakami, dla których walczył. Przetrzymywany by na zamku w pobliskim Międzygórzu. Według historyków zamek zbudował najprawdopodobniej rycerz Pełka herbu Janina w XIV wieku. W kolejnym stuleciu jego właścicielem został kanonik wiślicki Jan de Tudorow. Zamek wielokrotnie zmieniał właścicieli. Należał między innymi do Szydłowieckich, Tarnowskich, Ostrogskich, Lubomirskich, Potockich. Od połowy XIX wieku jego właścicielami stali się Karscy.


 Kościół i klasztor o.o. Bernardynów w Opatowie

Późnobarokowy zespół klasztorny został zbudowany na miejscu dawnego kościoła, wzniesionego prawdopodobnie około roku 1040. Wówczas Opatów zwany był jeszcze Żmigrodem. W 1469 roku włściciel Opatowa, biskup lubuski Fryderyk II Sesselmann ofiarował ów kościół zakonowi bernardynów. Budynki wraz z sadem, podwórzem i cmentarzem kościelnym otacza mur ze śladami otworów strzelniczych. W mogiłach i w krypcie grobowej spoczywa wielu zakonników a wśród nich Karol Lezieniewicz, kaznodzieja, teolog i gwardian, zmarły w 1706 roku. Lessowa ziemia, na której położone jest miasto, zasuszyła zwłoki zmarłego tak, jakby były zabalsamowane.

Wśród licznych elementów rokokowego wyposażenia obecnego kościoła, dziełem najwyższej klasy jest ołtarz główny wykonany w latach 1770–75 przez Macieja Polejowskiego, jednego z dekoratorów słynnej katedry lwowskiej, twórcy rzeźb w katedrze sandomierskiej. W jednym z bocznych ołtarzy znajduje się rzeźba przedstawiająca Chrystusa w „tłoczni mistycznej” pochodząca z polowy XVII wieku.

Więcej informacji na stronie www.opatow.bernardyni.pl


Kościół parafialny w Ptkanowie

Zagubiona wśród pól i łąk budowla z przełomu XIV i XV wieku jest przykładem niezwykłego połączenia architektury sakralnej z obronną. System obronny stanowi kamienny mur z trzema basztami i trzema bastionami na narożach. Największą z trzech baszt przebudowano na dzwonnicę. Jej mury do dzisiaj noszą w sobie ślad dawnej świetności w postaci fragmentów szesnastowiecznych, kamiennych rzeźb i fryz imitujących rośliny, zwierzęta i smoki. Wszystkim tym, którzy zatopieni w wyjątkowej atmosferze tego miejsca zapomną o upływającym czasie, jego nieubłagany bieg przypomni stojący u wejścia na plac kościelny, zegar słoneczny. W sąsiedztwie Ptkanowa leży wieś Podole z 4 hektarowym kompleksem stawów. Stanowią one znakomite warunki do rekreacji i wędkarstwa.


Źródełko Kadłubka w Karwowie koło Opatowa

Legenda głosi, że w położonym nieopodal Opatowa Karwowie urodził się najsłynniejszy polski kronikarz, błogosławiony Wincenty Kadłubek. Lokalna tradycja wiąże z autorem „Kroniki” miejscowe źródełko, zwane „źródełkiem Kadłubka” z wodą o niezwykłych ponoć właściwościach leczniczych.


Kościół pod wezwaniem Św. Wojciecha w Wojciechowicach z 1362 roku

Należy on do najstarszych obiektów sakralnych w diecezji sandomierskiej. Gotycka świątynia została zbudowana w roku 1362 przez Wojsława herbu Wilczekosy, kanonika sandomierskiego, dziedzica sąsiednich Mikułowic. W pierwszej poł. XVII w. dobudowano kaplicę Matki Boskiej z fundacji Hermolausa Ligęzy, podskarbiego koronnego i jego żony Anny z Jakubowic.


Kościół parafialny pod wezwaniem Św.Mikołaja w Gierczycach

Wzmiankowano o nim już w 1390 roku. Obecna drewniana budowla pochodzi z 1708 r. Jest to mały, drewniany kościółek o konstrukcji zrębowej. Murowana zakrystia dobudowana została w 1797 r. Rokokowe wnętrze kościoła wykonane zostało przez Kwiatowicza z Nowego Korczyna w drugiej połowie XVIII wieku. W jego twórczości widać wyraźny wpływ warsztatu Macieja Polejowskiego. Tęcza, dzieląca prezbiterium od nawy, posiada barokowy wystrój. Zawieszony jest w niej późnobarokowy krucyfiks. Ołtarz główny z rzeźbami świętych, Boga Ojca wśród aniołów oraz późnobarokowymi obrazami przedstawiającymi św. Mikołaja i Matkę Bożą Pocieszenia, ze św. Augustynem, i św. Moniką w srebrnych sukienkach odnowiony został w 1910 roku.


Kościół pod wezwaniem Św. Wojciecha w Glinianach

Najcenniejszą budowlą Glinian jest drewniany kościół parafialny, kryty gontem p.w. Św. Wojciecha z 1573 r. Według Jana Długosza drewniany kościół został przeniesiony do Glinian z Potoka. Kościół posiada trzy ołtarze w stylu renesansowym. W ołtarzu głównym znajduje się obraz świętego Wojciecha. Ołtarze boczne są dedykowane Matce Bożej i świętej Annie. W ciągu wieków kościół był wielokrotnie restaurowany.


Kościół parafialny p.w. Św. Trójcy w Tarłowie

Jest jedną z najosobliwszych budowli polskiego baroku z połowy XVII wieku. Znawca sztuki polskiego baroku, Marian Karpowicz pisał: „Kościół w prowincjonalnym Tarłowie to jedna wielka niesłychana niespodzianka, fantastyczna jak sen, kolorowa przygoda. Wnętrze dekorowane jest najwytworniejszymi sztukateriami w Polsce, zwłaszcza dekoracja sklepienia prezbiterium – anioły wśród wici roślinnych – osiąga tu poziom światowy.” Kościół został wzniesiony na grodzisku wcześnośredniowiecznym. Pierwotny kościół pochodził z wieku XI lub XII. >Kościół murowany wzmiankowany jest około roku 1470. Obecne prezbiterium z zakrystią datuje się na wiek XVII, zostało przekształcone sto lat później. Dekoracje wnętrza z bogatą późnobarokową dekoracją snycerską, wykonane zostały pod koniec XVIII wieku wg projektu Macieja Polejowskiego.


Gotycki kościół we Wszechświętych

Pochodzi z XV wieku. Kościół został zbudowany w stylu gotyckim z kamienia ciosanego. Polichromia z końca XIX wieku została odnowiona w 1984. Dzwonnica została zbudowana w 1816 roku.


 

Sanktuarium Matki Bożej Różańcowej Królowej Rodzin w Ożarowie

Kościół św. Stanisława bpa w Ożarowie został zbudowany w latach 1887-1900. Jest to budowla murowana, jednonawowa, wzniesiona z kamienia janikowskiego. Wybudowana została na planie krzyża z dwiema wieżami. kościół został konsekrowany w czerwcu 1929 roku przez biskupa Pawła Kubickiego. W 1967 roku świątynia była częściowo restaurowana. We wrześniu 1989 roku budowla ze względu na zły stan techniczny miała zostać rozebrana decyzją burmistrza Ożarowa za zgodą biskupa Edwarda Materskiego. Jednakże, w latach 1989-1991 kościół przeszedł remont generalny, dzięki staraniom ówczesnego proboszcza, księdza Stanisława Szczerka. W dniu 3 marca 2007 roku biskup Andrzej Dzięga podniósł świątynię do rangi Sanktuarium Matki Bożej Różańcowej Królowej Rodzin.